من تکواژ و واژه هستم که روزگاری
روزگار شما را سیاه کرده بودم و اکنون جایم را شکوفه ای سفید گرفته است.
مسیح صبح خیال با عطر نوازشگر انشای دهم از راه رسید و مرگ واج های باج گیر را نوید داد.
من تکواژم خانمان سوز اندیشه اکنون به پایان عمرم رسیدم
من واژه هستم کم کم فصل جوانیم طی شد.
من واج هستم کم کم پاییزی می شوم و جایم را به بلبلان مست غزلخوان باغ تخیل خواهم داد.
من فرآیندهای واجی هستم جایم در دانشگاه بود ناگزیرم که بروم شاید بارفتن من شوری دیگر آغاز شود.
بنشین ای خیال در کنارم بنشین ای تو که دیر آمدی از بر ما زود مرو.
بنشین کنارم نغمه بخوان و آن قدر بخوان تا گوش قواعد ترکیب کر شود. ای انشای من آن قدر شور به پاکن و در خاطره هایم گردش کن تا شاید نظام معنایی زبان را فراموش کنم.
فارسی دهم انشای من خطاب به تو می گویم سال ها سرکار بودیم در شمارش ها گیج ومنگ، تو به درد دل من گوش کن
سال ها به دست وابسته های وابسته اسیر بودم یاریم کن برای رهایی، یاریم کن مرا از غار وحشتناک انواع متمم برهانی من دیگر طاقت هیچی و پوچی ندارم.
سال ها بود اشک هایم بر سر هر واژه و تکواژ می چکید کسی به فریادم نمی رسید قسمت می دهم مگذار مدیران تورا اسیر خود کنند و هرگاه امتحانی یا اردویی یا زنگ ورزشی ویا دبیر ریاضی از غافله عقب بود و یا مسابقه ای تورا به یغما ببرند.
باغ امیدم انشای من تا تو آمدی دوستانم که سال ها پر پروازشان شکسته بود با تو به پرواز آمدند
یادم آمد که خوشحالم
خوشحالم که از گروه های
اسمی ، فعلی، قیدی به گروه های عشق و دوستی و صفا قدم نهاده ایم
خوشحالم که پس از گردنه های مخوف زبان فارسی 3 به سرزمین شعر و انشا و شاعری گام نهاده ایم
خوشحالم که جاده های خشک وپیچ در پیچ جمله های چند جزئی جایش را به سرزمین باطراوت شکوفه های بهاری داد.
خوشحالم که وابسته های وابسته مسیرم را به سوی خلاقیت سد نمی کند خوشحالم که به دنبال پوچ در پوچ و هیچ در هیچ نیستم.
عبدالحمید صادق پور ناحیه یک شیراز. 19 شهریور 95
تبادل لینک هوشمند 