آيه شماره 1  از سوره مبارکه محمد
الَّذِينَ كَفَرُوا وَصَدُّوا عَن سَبِيلِ اللَّهِ أَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ
كسانى‏كه كفر ورزيدند و (مردم را) از راه خدا بازداشتند، (خداوند) اعمالشان را تباه گردانيد.
در روانشناسى تبليغ، گاهى بايد بى مقدّمه سخن گفت. «بسم اللّه الرحمن الرحيم الّذين كفروا...»
معمولاً هر انحرافى انحراف ديگر را به دنبال دارد، بعضى ابتدا كفر مى‏ورزند و آنگاه مانع ايمان ديگران مى‏شوند. «كفروا و صدوا»
تلاش كفّار ناكام مى‏شود، كوشش آنان عاقبت ندارد و مردم دير يا زود حقيقت را خواهند فهميد. «صدوا... أضل أعمالهم»
راه خدا دشمن دارد و دشمنان بيكار نمى‏نشينند و در صدد انحراف ديگرانند. «صدّوا عن سبيل اللّه»
تباه كردن اعمال، نوعى كيفر الهى براى كفّار است. «كفروا... اضلّ»